Neda Ukraden (Imotski, Jugoslavija, 16. avgust 1950) je srpska pevačica zabavne muzike. Pevanjem je počela da se bavi pre skoro pola veka, da bi veliku popularnost ostvarila od 2009. godine do danas, zahvaljujući brojnim dens hitovima.

Biografija

Njena porodica vodi poreklo iz Crne Gore i prezivali su se Pavlović.

Odrasla je u Sarajevu, mada je zbog očeve profesionalne karijere živela i u drugim gradovima.

Završila je pravni i filozofski fakultet u Sarajevu, kao i srednju muzičku školu pevanja.

Tokom raspada Jugoslavije preselila se za Beograd 1992, gde i danas živi i radi.

Bila je udata za Milana Bilbiju. Od ćerke Jelene ima dve unuke Nedu i Aleksandru i unuka Dušana. Vlasnik je restorana „Star“.

Profesionalna karijera

Neda je bila tokom 1970-ih i 1980-ih godina jedno od najvećih imena jugoslovenske popularne muzike sa etno-pop prizvukom, kao i jedna od najvećih zvezda tadašnjih festivala.

Tokom višedecenijske karijere nastupala je u svim većim dvoranama širom Jugoslavije: Sava centar i Dom Sindikata u Beogradu, Vatroslav Lisinski u Zagrebu, Tivoli u Ljubljani, Univerzalna sala u Skoplju i dr.

Sarađivala je sa najeminentnijim autorima, kao što su: Kemal Monteno, Arsen Dedić, Đorđe Novković, Seid Memić Vajta, Rajko Dujmić, Đelo Jusić, Zrinko Tutić, Hari Mata Hari i Nikola Borota – Radovan.

Uz brojne nagrade koje je Neda osvojila tokom svoje bogate muzičke karijere svakako treba izdvojiti Zlatnu pticu “Jugotona” za preko dva miliona prodanih ploča. Redovno nastupa po svim zemljama bivše Jugoslavije.

Počeci karijere

Muzičku karijeru započela je 1967. kada je snimila prvu pesmu za Radio Sarajevo. Bila je to pesma “Igra bez kraja”, sa kojom je nastupila na prvom festivalu Vaš šlager sezone i osvojila nagradu kao najbolji debitant. Na Opatijskom festivalu 1975. pevala je pesmu “Srce u srcu” i s tom pesmom trebalo je da ode na Evroviziju, ali je na kraju na evrovizijsko takmičenje ipak otputovala grupa “Pepel in kri” nakon nadglasavanja u finalu. Neda je u to vreme nastupala s grupom „Kamen na kamen“, a njihov prvi nosač zvuka zvao se jednostavno „Neda Ukraden & Kamen na kamen“. Godine 1976. snimili su drugu ploču “Ko me to odnekud doziva”. Usledile su ploče “Nedine najljepše pjesme” (1977.) i “Još te volim” (1979.). Godine 1981. pratila je, zajedno s Jadrankom Stojaković i Ismetom Krvavac, našeg predstavnika na Evroviziji u Irskoj, Seida Memića Vajtu sa pesmom “Lejla”.

1980-e

Povratkom u zagrebačku diskografsku kuću “Jugoton” Neda je promenila svoj imidž, počela raditi sa Đorđem Novkovićem i Rajkom Dujmićem, te 1982. snima album “To mora da je ljubav”, a pesme na albumu odisale su čistim popom. Album je prodan u 350.000 primeraka i otvorio je novo poglavlje u karijeri Nede Ukraden. Nakon uspeha LP ploče „To mora da je ljubav“, Neda nastavlja saradnju sa istim autorima. Svi naredni albumi dostigli su visoke tiraže: „Oči tvoje govore“ (1984.) preko 250.000 primeraka, „Hoću tebe“ (1985.) sa hitom „Zora je“ preko 500.000 primeraka, „Šaj, šaj“ (1986, za sarajevski “Diskoton”) preko 300.000 primeraka. Isti kontinuitet nastavili su i naredni albumi “Došlo doba da se rastajemo” (1987.), “Posluži nas, srećo” (1988.), “Ponoć je” (1988.), “Dobro došli” (1989.), mada je primetno ponovno izvesno približavanje etno zvuku. To vreme od početka 1980-ih do početka 1990-ih definitivno je bilo u znaku Nede Ukraden. Pored velikih tiraža ploča, Neda je dobila i brojne nagrade za pevačicu godine, hit i ploču godine. Na Zagrebfestu 1984. pobedila je sa pesmom “Traži se jedan Vanja” (prva nagrada stručnog žirija). Njen hit „Zora je“, koji je napisao Đorđe Novković, preveden je na trinaest svetskih jezika.

1990-e i 2000-e

Svoj poslednji album za „Diskoton“ “Poslije nas” snimila je 1990, a na njemu su radili mladi sarajevski muzičari predvođeni Hari Mata Harijem. Dolaskom ratnih godina Neda se seli u Beograd, gde je 1992. objavila album “Vidovdan/Nek živi muzika”. U poslednjih desetak godina objavila je devet albuma. Svoj poslednji album “Da se nađemo na pola puta” objavila je 2009. godine.

Tekst je preuzet sa stranice Wikipedia.