Zdravko Čolić – Čola (Sarajevo, 30. maj 1951) srpski je pevač pop muzike, veoma popularan na celoj teritoriji bivše Jugoslavije Prvi javni nastup imao je, sasvim slučajno, na takmičenju pevača amatera 29. novembra 1967. godine u Bijeloj kod Herceg Novog, gde pevajući pesmu Bitlsa osvaja nagradu publike.

U prvom delu svoje karijere (1968—1972) bio je član grupa “Mladi i lijepi” “Ambasadori”, “Novi Ambasadori” i “Korni grupe”. Zvanična solo karijera, započela je 1972. godine, kada je snimio svoju prvu pesmu “Sinoć nisi bila tu”.

Objavio je 14 studijskih albuma, u periodu od 1975. do 2013 godine.

Predstavljao je Jugoslaviju na Pesmi Evrovizije 1973. godine , pesmom “Gori vatra”.

Biografija

Zdravko Čolić je rođen 30. maja 1951. godine u Sarajevu. Otac Vladimir mu je bio oficir u miliciji, a majka Stana domaćica. Porodica Čolić vodi poreklo iz hercegovačkog sela Vlahovići. Bio je golman u juniorskom pogonu sarajevskog FK “Željezničar”, ali je kasnije počeo da trenira atletiku i na jednom takmičenju osvojio drugo mesto iza tadašnjeg reprezentativca Nenada Stekića. Međutim, odustao je pošto više nije postizao značajnije rezultate. Čolić je bio talentovan za recitovanje i glumu, pa je primljen u Pionirsko pozorište gde je učestvovao u predstavama “Dečaci Pavlove ulice” i “Kekec i Mojca”.

Muzikom se u to vreme bavio iz hobija; išao je u muzičku školu i učio je da svira gitaru. Sa drugom Bracom Isovićem je svirao za prijatelje u parku, a u lokalnim okvirima su bili poznati kao duet “Čola i Isa sa Grbavice”. U drugom razredu gimnazije, sa prijateljem je otišao da provede praznike u očevoj vikendici u Baošićima; na predlog prijatelja Čolić se prijavio za takmičenje pevača amatera u Bijeloj. Izveo je pesmu Bitlsa “Lady Madonna” i osvojio drugo mesto i svoj prvi pevački honorar. Od svoje rane mladosti postaje član Saveza komunista Jugoslavije i Saveza socijalističke omladine Jugoslavije, a kasnije biva iščlanjen iz dotičnih društveno-političkih organizacija zbog učestalog nepojavljivanja i neaktivnosti na partijskim sastancima i skupovima.

Privatni život

Zdravko Čolić krajem 80-ih godina definitivno prelazi da živi u Beograd. Izbijanjem rata na bivše BiH, 1992. godine, Zdravko u Beograd prebacuje i svoje roditelje oca Vladimira i majku Stanu. U Beogradu mu takođe živi i brat Dragan sa svojom porodicom.

Sredinom 90-ih godina Zdravko se krstio u Sabornoj crkvi u Beogradu, a poznato je da je i veliki vernik i dobrotvor. Novčanim prilozima pomaže Srpsku pravoslavnu crkvu, kao i razne humanitarne akcije. Zdravko je veliki pacifista, nastupao je i dva puta tokom NATO-agresije na Saveznu Republiku Jugoslaviju 1999. godine. Pevao je na Brankovom mostu u Beogradu kao i na Trgu Republike, zajedno sa Đorđem Balaševićem i mnogim srpskim i svetskim umetnicima koji su tada dali svoj glas podrške srpskom narodu u neravnopravom ratu sa NATO-paktom.

Svojom dugogodišnjom devojkom Aleksandrom, profesorom geografije, oženio se sa 1. maja 2001. godine. Sa njom ima i dve ćerke Unu i Laru. Poznat je i po tome što je uspeo svoj privatni život da sačuva od javnosti, vodeći miran i povučen porodični život, lišen bilo kakvih skandala.

Tokom nesrećnih ratova na tlu bivše Jugoslavije, nije davao nikakve izjave, niti se mešao u politiku što mu je samo povećalo popularnost nakon rata na području bivše Jugoslavije. Poznat je i po tome, što jako voli sport, rado gleda fudbalske utakmice po Beogradu, pa čak i nižerazredne. Posetilac je beogradskih teretana i trim-staza po Košutnjaku, poznatom beogradskom parku.

Tekst je preuzet sa stranice Wikipedia. Na istoj stranici je moguće pročitati kompletan tekst.